کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تورا / کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تورا

غایب نگشته ی که شوم طالب حضور / پنهان نگشته ای که هویدا کنم تو را . . .

(فروغی)

.

.

.

ز اخلاص، ایمان پذیرد کمال  / بود نیّت پاک، دین را جمال‏

به اکسیر اخلاص، قلب وجود  / طلا گردد اندر رکوع و سجود . . .

.

.

.

چو کس بر خدا و رسول و امام  / سپارد زمام امورش، تمام‏

ز فیض هدایت شود بهره‏مند  / نبیند به دنیا و عقبى گزند . . .

.

.

.

کسى که آخرت را بدنیا فروخت  / نداند هم آن و هم اینش بسوخت‏

کسى که آخرت را بدنیا خرید  / به او خیر فانىّ و باقى رسید . . .

.

.

.

عطاى تو گر اندک است اى کریم  / نباشد از این ره تو را ترس و بیم‏

ز پوزش نکوتر بود بذل کم‏  / مران سائلى را چو دارى درم‏

.

.

.

خوشا دل سپردن به عشق خدایی / ز قید هوس های دنیا، رهایی

خوشا، از گناهان همه توبه کردن / به درگاه حق، نیمه شب، چهره سایی

خوشا بر فراز جهان پر گشودن / گذشتن ز خودبینی و خودنمایی

.

.

.

یا رب دل پاک و جان آگاهم ده / آه شب و گریه سحرگاهم ده

در راه خود اول از خودم بی خود کن / بی خود چو شدم ، ز خود به خود راهم ده . . .

.

.

.

الهی

همنشین از همنشین رنگ می گیرد، خوشا آنکه با تو همنشین است . . .